غزل مناجاتی با خداوند کریم
شاعر : رضا دین پرور
نوع شعر : مناجات با خدا
وزن شعر : مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
قالب شعر : غزل
گـفـتـند خالق تو، دارد بـنـای عـفـوت با سر دویدهام چون دارم هوای عفوت
از روسیاهِ بدکار یک بار، دل نکندی جرم مرا نوشتی، یک عمر پای عفوت
حسّ غـریـبهها را اصلاً ندارم اصلاً! تو عاشق گـنهکار، من آشـنای عفوت
خواب از سرم پریده، از بسکه گریه کردم دنبال خود کشیده، من را صدای عفوت
سـربار بـودم اما من را بغـل گـرفـتی بار عـذابم افـتاد، بر شانههای عفـوت
خون مرا بریـز و تـرس مرا مریزان چون بیشتر میارزد، خوف و رجای عفوت
بیآبـرویـیام را اهـل کـسـا خـریـدنـد آخر مرا کـشیدند، زیر عبای عـفـوت
یارب گدای ارباب، دارد هوای ارباب با تذکره بگو که این هم بجای عفوت
|